5. Dar es Salaam

6 november 2017 - Musoma, Tanzania

(waarschuwing vooraf: ik heb niet mijn best gedaan om het verhaal kort te houden)

Drie en een half week geleden was ik op dinsdagmiddag aan het werk in LVDC toen Dennis (manager) mij vertelde dat hij binnenkort een bijeenkomst in Dar es Salaam had over het curriculum Community Based Rehabilitation (CBR). Aangezien ik hier veel werk aan had gehad vroeg hij of ik interesse had om mee te gaan. Ja! Zij ik enthousiast, wanneer is het? Waarop ik als antwoord kreeg: ‘morgen’. Ok…dan moet ik snel een vliegticket zoeken! Zo gezegd, zo gedaan. ’s Avonds mijn ticket geboekt om de volgende dag met Dennis naar Mwanza te reizen en vanaf daar naar Dar es Salaam (DAR) te vliegen. Aangezien ik het nogal veel geld vond om voor 1 dag op en neer te reizen, besloot ik er een lang weekend van te maken. In de rest van mijn reisplannen kwam DAR niet voor, dus dat kwam mooi uit.

De eerste nacht verbleef ik in een typisch Tanzaniaans hotel vlakbij het vliegveld. Dennis verbleef wel vaker in dit hotel. Zelf heb ik het niet zo op dit type hotels, het is het allemaal net niet: grote tv, maar geen fatsoenlijke klamboe, niets zit goed vast en ook ‘schoon’ is een ruim begrip. Om tegemoet te komen aan de klamboe vol gaten wilde ze mijn kamer wel vol spuiten met anti insecten spray. Voor dit laatste heb ik vriendelijk bedankt. Voor Dennis was geen kamer met klamboe beschikbaar, maar hij vond het geen probleem om in een kamer volgespoten met gif te slapen. Ik was hem hiervoor erg dankbaar.

De volgende ochtend zijn we met een Bajaji (een soort tuktuk) naar The Vocational Educational and Training Authority (VETA) gereden waar de bijeenkomst was. Het verkeer stond om 7 uur ’s ochtends al helemaal vast (wat een chaos!), dus het laatste stukje hebben we gelopen. Een kennis van Dennis uit Mwanza was ook naar DAR gekomen voor de bijeenkomst en met hem hebben we eerst nog wat dingen voorbesproken en chai gedronken. Eenmaal aangekomen bij VETA hebben we minstens een uur moeten wachten voordat we de aan de bespreking mochten deelnemen. Op het voorstellen na werd de hele bijeenkomst in Kiswahili gesproken. Mij was van te voren verteld dat iedereen Engels sprak, dus dat het geen probleem was om de bijeenkomst Engels te houden. Maar puntje bij paaltje zat ik er weer als een mascotte bij. Ach ja, observeren is een van mijn favoriete hobby’s, dus ik heb me zeker niet verveeld. Wat mij al eerder was opgevallen, maar zeker tijdens deze bijeenkomst, is dat de telefoon prioriteit heeft boven alles. Niemand zet zijn telefoon uit/stil en zo kan het rustig zijn dat er midden in een presentatie een telefoon afgaat en deze ook wordt opgenomen. Ook uitgebreid facebook bekijken tijdens een bespreking is geen probleem. Blijkbaar wordt hier niet van je verwacht dat je op zijn minst de indruk wekt geïnteresseerd te zijn. 

Na de bijeenkomst heb ik samen met Dennis en de kennis uit Mwanza de bijeenkomst geëvalueerd tijdens de lunch. Beiden waren erg tevreden over de bijeenkomst/presentatie en zagen het als een goede eerste stap voor verdere ontwikkeling van het curriculum. Aangezien CBR workers naar mijn inzicht een erg belangrijke rol kunnen spelen in de gezondheidszorg hier in Tanzania, hoop ik zeker dat het curriculum er daadwerkelijk gaat komen. Na de lunch hebben ze mij op de bus gezet richting mijn hostel, want zijzelf zouden de volgende ochtend weer terugreizen naar Mwanza/Musoma.

Na een lange zoektocht op internet kwam ik uiteindelijk tot mijn grote vreugde The Slow Leopard tegen. Dit was precies wat ik zocht. Drie jaar geleden waren ze begonnen als bar en sinds een jaar is het ook een hostel. Alles was dus nog redelijk nieuw en super schoon. Het bar gedeelte was sfeervol ingericht en ’s avonds komen er nog steeds veel mensen (expats, vrijwilligers en lokale bevolking) een drankje drinken en sport (voetbal) kijken. Voor de gezelligheid hoefde ik dus niet ’s avonds in het donker de straat op. Ook het eten was er erg lekker met als mijn favoriet de spinazie salade met avocado, feta en pesto dressing. Al snel na binnenkomst raakte ik in gesprek met een Zwitserse dame die voor een NGO in Sudan werkt. Later op de avond kwam ook Kily bij ons zitten, een Amerikaanse meid die voor haar Phd. 10 maanden in Tanzania verblijft. Een super gezellige eerste avond!

De volgende ochtend ben ik vroeg opgestaan om met een bootje mee te kunnen naar Bongoyo Island. Na mezelf aangemeld te hebben voor deze trip, had ik nog een uur de tijd en besloot ik mezelf te trakteren op een cappuccino. In Musoma is er alleen instant koffie te verkrijgen, dus geniet ik nu extra van elke bak echte koffie! Op de boot ontmoette ik twee Engelse meiden die samen op vakantie waren en een aantal crew members van Egypt Air. Eenmaal op het eiland aangekomen bleek het water nog te laag te staan om te kunnen snorkelen. Ik besloot om dan eerst maar eens op ontdekkingstocht te gaan op het eiland, maar helaas was het ivm veiligheid verboden om op eigen houtje een wandeling te maken. Er was wel een gids beschikbaar, maar vanaf 2 personen. Na 10x op en neer gelopen te zijn tussen de gids en de strandgasten heb ik uiteindelijk de Engelse meiden en een gezin uit India zo ver gekregen om mee te gaan wandelen. De heenweg hebben we grotendeels over het strand gelopen, wat erg aangenaam was met mooi uitzicht. Het doel van de wandeling was ‘the German house’. Hier had ik iets meer bij voorgesteld dan vier oude baksteen muren. Maar goed, gelukkig hebben we het motto ‘de reis is belangrijker dan de bestemming’. De terugweg moesten we het gehele stuk door het bos lopen, omdat de zee inmiddels omhoog was gekomen. Voor mij was dit geen probleem, maar de rest had het zwaar op hun slippers waar soms gemene doornen doorheen kwamen (sorry!). Na de wandeling stond de lunch al klaar en kon ik genieten van verse gegrilde vis met patat en salade. Na de lunch kon ik eindelijk gaan snorkelen. Ik moet eerlijk toegeven dat de onderwaterwereld niet heel spectaculair was, maar toch was het erg fijn om even alleen mijn eigen ademhaling te horen. Er scheen verderop langs de kust van het eiland nog een wrak te liggen, maar omdat ik alleen was en dan uit het zicht zou zijn van de anderen durfde ik daar niet naartoe te zwemmen. Na het snorkelen ook nog heerlijk een uurtje op het strand gelegen (onder een parasol waarvoor ik achteraf gezien had moeten betalen, oops!) en toen ging de boot al weer terug.

Gedurende de dag waren er meer mensen naar het eiland gekomen, dus de terugweg was de boot een stuk voller. Omdat het achterdek al helemaal vol zat toen ik de boot op kwam, ben ik voor op de boot gaan zitten. Hier ontmoette ik Catherine (een Française) en Davide (een Italiaan). Zij hadden elkaar net die middag ontmoet en samen op het eiland doorgebracht. Catherine reageerde super enthousiast toen ik vertelde ergotherapeut te zijn. Naast haar werk heeft zij ook een stichting die mensen met een beperking (over de hele wereld) onder de aandacht wil brengen (een gezicht geven). Zij heeft hiervoor samen met een ergotherapeut een jaar lang 15 landen bezocht en dit vastgelegd in korte filmpjes (webdocumantaire). Zeker als je Frans spreek, maar anders ook, de moeite waard om haar website te bezoeken: regarde-moi.org. Het project loopt nog steeds, dus ik heb me alvast beschikbaar gesteld voor de volgende 15 landen 😉. De boottocht was veel te kort om elkaar uitgebreid te spreken, dus besloten we om ons even op te frissen en daarna weer te ontmoeten voor een drankje en hapje (Thais). Een super gezellige avond gehad met Catherine en Davide waarbij we honderduit gesproken hebben (nou ja, zij iets meer dan ik, want ik was al de hele dag mijn stem kwijt). Davide moest de volgende ochtend al naar het vliegveld, dus aan het einde van de avond afscheid genomen. Wel nummers uitgewisseld, want een adresje in Bologna kan natuurlijk geen kwaad 😊. Catherine en ik spraken af om de volgende dag samen Bagamoyo te bezoeken, een klein stadje ten noorden van DAR, wat in de 18e eeuw de hoofdstad van Duits-Oost-Afrika was. Veel gebouwen/ruïnes uit die tijd zijn nog te bezichtigen.

Terug in mijn hostel zag ik Kyli en dacht ik ‘eventjes’ gedag te zeggen. Net op dat moment ging er een hele groep expats richting een club en ondanks dat wij enigszins tegensputterden werden we vriendelijk doch dringend verzocht mee te gaan. Een beetje nieuwgierig was ik natuurlijk wel, dus daar gingen we! De club was in de open lucht (erg fijn) en het publiek was een leuke mengeling van jong/oud/student/expat/Tanzaniaans/Indiaans/man/vrouw/etc. Iedereen danste en praatte met elkaar, wat een erg goede sfeer gaf. Na twee uur dansen was het feest nog steeds in volle gang, maar leek het me toch verstandig om terug naar het hostel te gaan.

De volgende ochtend kwam Catherine mij met een Uber Taxi (jaja, ook in Tanzania) ophalen en zijn we verder met het lokale vervoer naar Bagamoyo gereisd. In de bus aan de praat met een oudere Tanzaniaanse dame die ons ook bij de overstap op een volgende bus begeleide. Aangekomen in Bagamoyo gaf ze ons haar nummer. Mocht er iets mis gaan, dan konden we haar altijd bellen. Super lief! Heel relaxed rondlopen was het niet in Bagamoyo, want om de haverklap bood weer iemand anders zich aan als gids. Erg vermoeiend. Je zou bijna een gids nemen om van het gezeur af te zijn. Uiteindelijk kwamen we op het strand terecht en was het een heel spectakel om de vissersmannen op het strand aan het werk te zien. Ook een zeebriesje maakte het wandelen over het strand erg aangenaam. Bij een hotel aan het strand een lekkere visschotel en salade gegeten en toen was het al weer tijd om terug te keren. Eigenlijk al een beetje te laat, want onderweg werd het al donker. Terug in DAR ook van Catherine afscheid genomen, want zij vloog de volgende dag naar Kilimanjaro om deze te beklimmen.

Zondag, mijn laatste ochtend in DAR, ben ik naar de Kivukoni vismarkt gegaan. Dit werd ten zeerste aangeraden, maar ik was ook al gewaarschuwd voor de geur. Deze waarschuwing was zeker niet onterecht. Ongelofelijk wat een stank. Toch raak je snel aan de geur gewent en heb ik toch zeker een uur op de markt rondgelopen. De markt is in verschillende delen ingericht. Fase 1 is waar de vis binnen komt. Fase 2 is waar de vis wordt schoongemaakt. En fase 3 is waar de vis verkocht wordt en waar je ook vis kan eten. Ondanks dat de eetgelegenheid er niet heel aantrekkelijk uit zag, heb ik me er toch aan gewaagd, want in de reisgids stond dat je hier de beste vis kan eten van heel DAR. Het smaakte zeer goed en ik ben niet ziek geworden, dus geen spijt! 

Na de vismarkt ben ik naar de Kariakoo buurt gegaan. Dit is het meest Afrikaanse gedeelte van de stad. Hier is ook een grote (overdekte) markt met groenten, fruit, specerijen, etc. Heerlijk rondgeslenterd. Opvallend vond ik dat ik de gehele ochtend geen andere westerling ben tegen gekomen, terwijl beide markten toch toeristische highlights zijn. ’s Middags wilde ik de ferry pakken naar de stranden ten zuiden van DAR, maar helaas begon het te regenen en hield dit niet op. Na een overheerlijk Indiaanse lunch, besloot ik het plan te wijzigen en het Nationaal Museum van Tanzania te bezoeken.

Terug in het hostel kwam ik Kyli weer tegen en besloten we eind van de dag de zonsondergang te bekijken aan het water en daar ook samen te eten. Een gezellige afsluiting van een zeer geslaagd spontaan weekend DAR! 

8 Reacties

  1. Elise Zonneveld:
    6 november 2017
    Lieve Fietje, weer een heerlijk verslag om te lezen. Ik zat er weer helemaal in!
    Fantastisch dat je zoveel leuke dingen onderneemt en dat je gezellige mensen ontmoet. Leuk die adresjes te bewaren, voor je weet maar nooit. Volgens mij moet je nog 2 weken werken en dan zit je tijd erop. Oeganda, de Kilimanjaro en Zanzibar wachten nog op je! Maak er nog een superleuke tijd van. Heel veel liefs en dikke mussen, Elise
  2. Tiska:
    6 november 2017
    Super leuke avonturen Fietie! Blijf maar lekker uitgebreid schrijven dan kunnen we goed meeleven!
  3. Maike:
    6 november 2017
    Leuk verhaal weer! Geniet van je mooie avonturen! X
  4. Ineke:
    6 november 2017
    Andere wereld!
    We missen je hier wel!
    Prachtig verhaal
    Xx je tante
  5. Aimee:
    7 november 2017
    Heel leuk om je verslagen te lezen! En er staat je nog veel moois te wachten! Xx
  6. Esther:
    8 november 2017
    Heerlijk hoor al die vis😋
  7. Madina:
    10 november 2017
    Sofie, wat leuk en interessant geschreven! Wij krijgen zin om een keer daar heen te gaan! Veel plezier nog met je komende avonturen!
    Xx Taco en Madi
  8. Anita:
    28 november 2017
    Je laat me verlangen naar mijn volgende avontuur! 💗