4. Lake Victoria Disability Center

Hoi allemaal, het is al weer eventjes geleden dat ik jullie op de hoogte heb gebracht van mijn avonturen. Dat is een goed teken, want dat betekend dat ik het druk heb!😊

Zoals jullie eerder lazen had ik de eerste periode in Musoma niet al te veel om handen. Vooral het wachten op actie van anderen bleek niet aan mij besteed. Helaas had ik wel anderen nodig om mij in contact te brengen met kinderen met een beperking. Bij ‘Disability Center’ denk je al snel dat dit een plek is waar mensen met een beperking heen komen voor therapie. Maar dat is bij LVDC niet het geval. Er werken wel een aantal mensen met een beperking en er is een handje vol studenten met een beperking, maar voor de rest zijn alle werknemers en studenten normaal functionerende mensen. Er zijn geen therapeuten in dienst (zouden ze wel willen), dus is het ook wel logisch dat er geen therapie wordt gegeven. Het centrum is vooral gericht op ‘inclusion’, wat inhoudt dat ze vooral iedereen de kans geven om te studeren of te werken (met of zonder beperking).

Na twee weken geen kind met beperking te hebben gezien was ik het zat en stond ik op het punt om terug te gaan naar Mwanza. Ik heb toen nog één goed gesprek gehad met Dennis (de manager) en aangegeven dat er echt actie moest komen. Gelukkig kwam mijn boodschap over en de week erna ben ik aan verschillende kinderen, scholen/centra voorgesteld. Momenteel heb ik een aantal vaste afspraken in de week:

·        twee dagen per week (di en do) ga ik naar LVDC en dan komen er 2-4 kinderen in de ochtend voor therapie. De therapie geef ik samen met Milka, een jonge dame (22 jr) die een basis opleiding tot community health worker heeft gedaan. Ze vindt het erg leuk om met kinderen te werken en zou graag een vervolgopleiding doen in deze richting.   ’s Middags werk ik meestal op mijn computer en krijg ik soms les in gebarentaal. Abel, de man die les geeft in gebarentaal, is zelf doof en heeft duidelijk erg veel lol in het lesgeven. Inmiddels ben ik ook begonnen met het geven van les aan studenten over verschillende soorten beperkingen. Volgende week staat Down Syndroom op het programma.

·        Drie ochtenden per week (ma, wo, vr) bezoek ik een oudere man die enkele jaren geleden een beroerte heeft gehad. In het begin kreeg hij veel therapie, maar de afgelopen jaren niet meer en was hij ook zelf gestopt met oefenen. Van een zeer actieve man met hoge positie in de politiek, was hij nu een zeer passieve man geworden die de hele dag tv keek. Vooral een verminderde balans maakte dat hij zich niet veilig voelde tijdens het lopen en dus maar bleef zitten. Het was moeilijk te achterhalen waar zijn interesses lagen (naast werk), maar ik heb hem in ieder geval van de bank af gekregen! Hij doet dagelijks trouw zijn oefeningen samen met zijn vrouw en gaat met sprongen vooruit. Erg leuk om te zien. Als echte ergotherapeut wil ik natuurlijk graag op activiteitenniveau oefenen en dus doen we nu o.a. elke keer na de (saaie) oefeningen een kaartspel. Hier heeft hij zichtbaar lol in. Inmiddels laat ik hem ook de punten tellen (anders is er geen bewijs dat hij heeft gewonnen). In het begin wilde hij dit niet omdat hij dacht dat hij dit niet meer kon, maar ook het tellen gaat steeds beter en sneller.

·        Hierna ga ik op ma en wo samen met Milka naar een basisschool waar ze een klas hebben voor kinderen met een beperking (verschillende soorten: mentaal, fysiek, …). De docent die voor de klas staat weet eigenlijk niet wat hij moet doen, dus hij houdt vooral toezicht (met stok). Één jongen van 12 met spasme zie ik daar nu voor therapie. Ook probeer ik een loophulpmiddel voor hem te regelen via LVDC, maar dat verloopt natuurlijk niet zoals gehoopt.

·        Op woensdag middag ga ik naar een ander centrum voor kinderen met een beperking (St. Justins). Hier verblijven vooral kinderen die doof zijn of mentaal beperkt zijn. Maar ook hier zijn er een aantal kinderen met fysieke beperking. Het is nog een beetje zoeken hoe ik hen het beste kan helpen, maar dit krijgt steeds meer vorm. Een van de jongetjes heeft een beenamputatie en voor hem zijn we nu aan het onderzoeken of we via lvdc een prothese kunnen laten maken.

Naast het werk zijn er in de afgelopen weken ook een aantal andere zaken veranderd. Zo heb ik bijvoorbeeld een fiets te leen gekregen van LVDC en veel blijer kan je een Nederlander natuurlijk niet maken. Ik fiets overal heen, zelfs naar LVDC wat een uur lang flink aanpoten is. Iedereen verklaard me voor gek, maar ik ben blij dat ik eindelijk wat beweging heb. Heerlijk om meer vrijheid te hebben! Ook is het een goede training voor de Kilimanjaro die ik in december ga beklimmen.

Verder is Christin, mijn Duitse huisgenote, een aantal weken geleden terug gegaan naar Duitsland. Ze dacht dat haar enkel gebroken was en wilde zeker zijn van goede zorg (en terecht). In Duitsland bleek de fractuur oud te zijn en was haar enkel dus alleen gekneusd. Toch denk ik dat het goed is dat ze daar is, want hier in Musoma gaf ze haar voet geen seconde rust (en dan verbaast zijn dat haar voet gezwollen bleef). Stiekem was ik best blij dat ze vertrok, want zoals ik al eerder vertelde waren wij geen goede match. Na haar vertrek heb ik een grote schoonmaak gehouden en voel ik mij stukken prettiger in het huisje. Waarschijnlijk komt Christin 15 november terug en zijn we dus nog één weekje samen, wat natuurlijk ook wel weer gezellig is.

Met de andere drie vrijwilligers in Musoma kan ik het goed vinden. Ik zie hen vooral in het weekend. Ook bezoek ik een van hen (Olivia) soms door de weeks in het Jipe Moyo centrum. Dit is een tehuis voor kinderen die thuis zijn mishandeld. De kinderen vinden het erg leuk als je op bezoek komt om met hen te spelen. Op vrijdag avond is het dansavond en kan je je ogen uitkijken! Zowel de grote als kleine kinderen gaan helemaal uit hun dak en schudden en vrolijk op los.

Ondanks alle uitdagingen hier heb ik inmiddels mijn draai gevonden en ga ik mijn laatste maand met plezier tegemoet. Geen idee wat ik in deze weken ga beleven, wat dat is hier altijd een verrassing! Zo had ik vorige week een spontaan weekend Dar es Salaam, maar daarover vertel ik binnenkort meer.

Veel liefs uit Musoma vanaf mijn favourite stekkie 'Matvilla beach' 😊.